zondag 30 december 2018

Op naar een succesvol 2019 voor Buge!


Vandaag namen we voor de laatste keer van in Shinshicho de stoffige en hobbelige weg naar Buge. We hebben een beetje hoop voor de volgende keer: er rijdt regelmatig een groot voertuig over om het eerste stuk weg wat vlakker te maken. Dit kan erop wijzen dat de overheid deze weg stilaan belangrijk genoeg vindt om misschien toch te gaan verharden. Maar het stof... je kan het je niet voorstellen. Het kruipt overal in.

We reden eerst met Tesfaye een eindje verder door. Ik had het er al over dat vele kinderen van Buge afgestaan zijn. Voor we vertrokken, kregen we de vraag van een meisje dat samen met Thereza in België geadopteerd is om te informeren naar haar Ethiopische papa. Buge werd in haar dossier niet vermeld, Shinshicho wel. Al op de eerste dag hadden we succes: hij was gekend in Buge! We hebben hem de tweede dag al ontmoet en gingen vandaag tot bij zijn huis. 
De meeste andere afgestane kinderen verhuisden na hun adoptie naar de USA. Ik heb in totaal 8 dossiers die ik zal doorsturen naar 'Beteseb Felega' (Ethiopian Adoptions connection). Hopelijk kunnen we de droom van Thereza waarmaken: met een groep 'Habesha-kinderen' terugkeren naar Buge. Habesha is de verzamelnaam voor Ethiopiërs uit de diaspora. Heel wat Ethiopiërs verlieten het land de afgelopen 25 jaar om hun geluk in het buitenland, vooral in de USA, te beproeven. Dit had ook te maken met de - ondertussen verbeterde - politieke situatie. Net als bij de Congolese diaspora wordt er door deze mensen veel geld naar het thuisland gestuurd, volgens sommige bronnen meer dan dat er geld van ontwikkelingssamenwerking binnenkomt. 
Bijkomende grote wens: dat Ancho, de overgrootmoeder van Thereza, haar 3 afgestane kleinkinderen samen met Thereza in haar armen mag sluiten. 

Na het bezoek aan de familie van het Belgische meisje had Tesfaye nog een verrassing voor Thereza in petto. Al van bij het eerste bezoek in 2012 had Thereza gevraagd om naar de rivier te gaan. Dit verzoek werd steeds afgewimpeld (als je niet dezelfde taal spreekt, is het vaak moeilijk om aan te dringen of te begrijpen waarom iets niet kan). Nu wandelden we uiteindelijk toch richting rivier. Het was een zeer fijn moment, het was ook de eerste keer dat ik Tesfaye helemaal ontspannen zag, hij was weer een jongeman die speelde aan de rivier. 
Op deze tocht kregen we ook het gezelschap van Dawit, een van de jongens die vanaf september naar een privéschool zal gaan. Hij neemt elke kans te baat om zaken in het Engels te benoemen en stelt zelfs vragen aan ons. Van hem zullen we in de toekomst nog horen!










Vlakbij de rivier is er een 'coffee factory'. Met de baas daarvan hoopt Desalegn in de komende maanden contact te kunnen opnemen.

Aangekomen bij de hut van Tesfaye was zijn oudste dochter tot mijn grote blijdschap in een van onze boeken aan het lezen! 
Thereza probeerde koeken en snoep uit te delen aan de kinderen maar dat hebben we snel moeten afbreken. Het is onmogelijk om zo'n bende gedisciplineerd in de rij te doen staan...
Ashagare, die in september samen met Dawit in Shinshicho zal schoollopen, was er ook en Thereza heeft met beide jongens nog in onze boeken gelezen. We benadrukten bij hen en bij Tesfaye nog eens dat alle kinderen zo veel als ze willen bij Tesfaye in deze boeken mogen komen lezen.







En toen kwam het moment van afscheid. Emotioneel als altijd, maar met een zeer positief gevoel. Eindelijk is er volledig vertrouwen, dat merken we aan vele zaken. Wij vertrouwen Desalegn, Tesfaye vertrouwt Desalegn, dat maakt dat er veel meer duidelijkheid is en veel minder twijfel. Tesfaye wordt de Buge Bouge verantwoordelijke ter plaatse, hij heeft voorraden om de armsten door moeilijke momenten te helpen, om te zorgen dat de baby's bijvoeding krijgen. Desalegn zal wekelijks telefonisch contact met hem hebben. In februari keert hij terug om de bouw van het nieuwe huis op gang te zetten. Daarbij gaat er speciale aandacht naar de (her)installatie van de watertanks, zodat die tijdens het regenseizoen maximaal water kunnen opslaan.
Eind april keert Desalegn terug met een landbouwspecialist om de inwoners te begeleiden bij het planten en zaaien. Hij zal ook nagaan of er eventueel een paar bijenkasten kunnen geïnstalleerd worden.
En dan ons schoolproject... het is zalig om zien hoe onze twee studenten, Bereket en Temesgen, zelfvertrouwen uitstralen en bewonderd worden door de anderen. 5 jonge kinderen en 2 oudere meisjes zullen vanaf september mee deze voorbeeldfunctie op zich nemen. Ook dit wordt door Desalegn nauwgezet opgevolgd.

Je voelt gewoon aan alles dat er 1 ding veranderd is: er is HOOP in Buge.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten